Trinity Blood

Trinity Blood to seria TV powstała w 2005 roku, której reżyserią zajął się Tomohiro Hirata (m. in. Peace Maker Kurogane), a produkcją studio Gonzo Gigimation (Black Cat, Hellsing, Peace Maker Kurowane, Samurai 7). Seria liczy dwadzieścia cztery, dwudziesto cztero minutowe epizody, a także doczekała się wersji pełnometrażowej, autorstwa FUNimation, która jednak jest skonstruowana tylko z czterech pierwszych epizodów – premiera zaplanowana jest na 5 maja 2006 r.

Trnity Blood w telewizji pojawiło się dwudziestego ósmego kwietnia 2005 roku, jednak niewielu wie, że pomysł ten został zaczerpnięty z opowiadań Yoshida Sauno, które stały się pierwowzorem mangi autorstwa Kiyo Kuujou.

Znów – jak to często bywa w produkcjach nawiązujących do kanonu s-f – ludzie w przyszłości sprowadzili na siebie nieszczęście… armagedon. Cena jaką ponieśli mieszkańcy ziemi była bardzo wysoka, gdyż nie tylko kataklizm (o którym nota bene w Trinity Blond niewiele powiedziano) zagroził ludzkiej egzystencji, ale pojawił się także nowy wróg. Są nim dobrze nam znane z ludowych legend wampiry. I tak świat został podzielony pomiędzy ludzi i Methuselah’ów (jak sami siebie określają długowieczni, gdyż określenie wampir, jest dla nich obraźliwe). Światem żądzą dwie siły Watykan i Nowe Imperium Ludzi (nazywane także Imperium Methuselah), ale istnieje także nie mniej ważne Królestwo Albionu (dawna nazwa Wielkiej Brytanii).

Globalna wojna wisi na włosku, jednak pomimo licznych incydentów wszystkie strony starają się zachować pokój. Niestety nie wszystkim to jest na rękę. Do akcji wkracza Rosenkreuz Orden (Zakon Różokrzyżowców), organizacja wampirów o bardzo radykalnych poglądach, jednym słowem ekstremistów. Chcą oni doprowadzić do kolejnego armagedonu, zniszczenia ludzkości – na szczęście tym razem to nie Marsjanie.

Jednak Watykan postanawia stawić czoła ukrytemu nieprzyjacielowi, tworząc specjalną jednostkę AX, której dowodzi Kardynał Caterina (nie, nie pomyliłem się, w wizji Hiraty, urzędy kościelne sprawują także kobiety). I tu poznajemy głównego bohatera, jest nim Abel Nightroad, katolicki ksiądz, który tak naprawdę ukrywa swoją prawdziwą tożsamość. Jest on tak naprawdę Crusnik’iem, czyli wampirem o bardzo potężnej mocy, żywiącym się krwią innych Methuselah’ów – czym tak naprawdę jest Crusnik, nie będę zdradzał. Powiem jedynie, że termin ten wziął się od Krsnik (inaczej Kresnik, czy Pan Gór), czyli słowiańskiego bóstwa, syna boga słońca.
Abel jednak nie jest osamotniony w walce o pokój na świecie, dołączają do niego m. in. Siostra Esther Blanchett, która pochodzi z Istvan (nazwa dzisiejszego Budapesztu), android Tres Iqus, profesor William Walter Wordsworth, a nawet wysłannicy Imperium Methuselah, jak: szlachcic Ion Fortuna, czy Astharoshe Asran. Można by długo jeszcze wymieniać postacie, które walczą ramie w ramie z Ablem, ale należy wspomnieć o rozłamie Watykanu. AX, musi cały czas konkurować z Departamentem Inkwizycji, którym dowodzi, brat Caterin’y, Kardynał Francesco di Medici – zwolennik radykalnych decyzji i zaciekły wróg wampirów.

Pewnie wielu z was zastanawia się, czemu jeszcze nie wspomniałem o – wydawałoby się najważniejszej osobie w Watykanie – papieżu. Otóż w Trinity Blood, jest nim młody chłopak, Alessandro XVIII, który tak naprawdę jest niezdolny do podejmowania jakichkolwiek decyzji, posunę się do stwierdzenia, że można nazwać go marionetkowym władcą.

Tak o to mniej więcej prezentuje się fabułą i świat przedstawiony w tym anime. Największą zaletą tych elektów jest czerpanie z kultury starego kontynentu – niektórzy twierdzą, że jest to nienawiązujący do siebie kulturowy miszmasz, ale moim zdaniem, jest to ciekawy obraz świata zachodu, oczami japońskiego twórcy. Największym minusem Trinity Blood, jest „poprowadzenie” fabuły, czyli reżyseria. Początek serii zapowiadał się bardzo obiecująco, ale poszczególne wątki kończą się w zaskakujący szybki sposób – sztandarowym przykładem może być zakończenie serii, które nie ma w sobie „tego czegoś”, po prostu jest koniec.

Inni natomiast doszukują się minusów w podobieństwach do innych serii – i mają rację, nie sposób ich nie zauważyć. Przykładem jest główny bohater, Abel, którego zachowanie przypomina Vash the Stampede’a z Trigun. Obaj panowie, mają tendencję do robienia z siebie głupa, a także obaj mieli braci, dla których byli śmiertelnymi wrogami.

Wielu dostrzeże także podobieństwo do Hellsing’a – czyli ludzie, kontra wampiry, a także główni bohaterowie, Alucard i Nightroad, Caterina i Integral – kolejnym podobieństwem jest sposób, w jaki te postacie się spotkały. Ci, którzy widzieli film Equilibrium z 2002 roku, dostrzegą podobieństwo pomiędzy, jedna z pierwszych scen filmu, a drugim epizodem Trinity Blood (Witch Hunt), kiedy to Tres Iqus, uwalnia uwięzioną dziewczynkę.

Podobieństwa, podobieństwa… w takim razie jest to plagiat? Otóż nie, w wielu produkcjach można doszukać się wielu podobieństw, tu jest ich dosyć sporo, ale – nie żebym bronił tego anime – w Trinity Blood, autorzy umieścili dawkę humoru, w przeciwieństwie do Hellsinga, wprowadzili wiele momentów dramatycznych (które tak naprawdę usiłują nimi być), zaczerpnęli wiele z kultury im obcej, która przetworzyli tak, aby i dla nas byłą atrakcyjna.

Stronę fabularną Trnity Blood chciałbym ocenić na bardzo dobrą, ale niestety pan Tomohiro Hirata, sprawił, że mogę powiedzieć, że jest co najwyżej dobra, chociaż bardziej pasowało by określenie średnia.

Jeśli chodzi o kreskę Trinity Blood to nie jest najgorzej. Postacie są dopracowane, lekko dysproporcjonalne co nadaje im ciekawego efektu wizualnego, co jest zasługą Atsuko Nakajima (m. in. Ranma ½ TV i OAV) i Thores Shibamoto.

W przypadku animacji to wolałbym dopatrywać się podobieństw do Hellsinga w tym aspekcie. Zabrakło tu ciekawych i oryginalnych sposobów kadrowania jak w przypadku Hellsing’a. Ujęcia w Trinty Blood niczym ciekawym się nie wyróżniają, chociaż w paru momentach autorzy postarali się o efekty wizualne – szczególnie w przypadku walk – które zostają w pamięci, a sprawiając że zapominamy o niedociągnięciach w animacji.
Background’y to robota m. in. Nobuaki Ishihara i Toshiyuki Tokuda (na tym stanowisku także w Cowboy Bebop TV), więc można było spodziewać się naprawdę świetnej roboty. Natomiast w Trinity Blood tła są jedynie dobre, warto zwrócić uwagę na miasta, jak na przykład Watykan – widać tu inwencję twórczą autorów, co moim zdaniem negatywnie wpłynęło na całokształt. Oczekiwałem wiernego odwzorowania Bazyliki Św. Piotra, a niestety musimy zadowolić się tylko, futurystyczną wizją Stolicy Piotrowej.
Ogólnie strona graficzna tego anime, jest na dobrym poziomie, ale osobiście czekałem na coś więcej. Mogę jedynie dodać, że kreska i animacja, stoi na wyższym poziomie niż fabuła.

Muzyka… tu jest podobnie jak w przypadku pozostałych opisywanych przeze mnie aspektów tego anime – jest dobrze, ale nic więcej. Pomimo tego, że wpadający w ucho opening „Dress (Blood Trinity Mix)” w wykonaniu Buck-Tick, dawał nadzieję, na bardzo dobrą ścieżkę dźwiękową to podczas oglądania całej serii, nie usłyszymy żadnych kawałków zapadających w ucho. Ending, „Broken Wings” by Tomoko Tane, także nie jest wielkim dziełem muzycznym. Abstrahując od wszystkich minusów, które wymieniłem, na szczęście muzyka komponuje się z klimatem, fabułą i kreską, tworząc spójną całość, co chyba jest największym plusem tej ścieżki dźwiękowej.

Podsumowując… Trinity Blood mogę polecić, wszystkim tym, którzy lubią mroczne historie o wampirach, także fanom futurystycznych wizji przyszłości z domieszką polityki.

Nie jest to tytuł, który odniesie wielki sukces, ale na pewno zaznaczył swój ślad w historii anime i moim zdaniem warto go obejrzeć i nie tylko dla tego, że warto oglądać wszystkie produkcje, ale dlatego, że w Trinity Blood jest coś co sprawia, że nie doznamy uczucia nudy podczas godzin spędzonych z Nightroad’em i spółką.

Kilka słów o niektórych postaciach z którymi możemy się spotkać w tym anime:

• Abel Nightroad (Crusnik 02)
  Jest członkiem AX, od wielu lat służy Watykanowi. Łączą go silne więzi z Kardynał Caterin’ą, co jest efektem pewnych wydarzeń z przeszłości. Abel na pierwszy rzut oka, może wydawać się niezdarą, która ma skłonność do robienia z siebie głupca. Jednak pod przykrywką katolickiego księdza, kryje się jego prawdziwe oblicze Crusnik, wampir o niezwykłej mocy, żywiący się krwią innych Methuselah’ów. Pomimo tego Noghtroad często wybiera pacyfistyczne sposoby rozwiązywania problemów, starając się kiedy tylko może, nie zabijać przeciwników. Silne więzi, łączą go także z siostrą Esther Blanchett.
• Esther Blanchett
  Pochodzi z Istvan, gdzie wychowywała ją siostra Laura, która traktowała ją jak własną córkę, niestety została zamordowana. Esther szukając zemsty spotyka na swej drodze Nightroad’a, który wyjaśnia jej, że popełnia błąd. Blanchet ma znamię w kształcie gwiazdy, co ma związek z jej albiońskim pochodzeniem. Esther na początku nienawidzi wampirów, jest przekonana, że powinno się je zbijać, zdanie zmienia pod wpływem Abla.
• Kardynał Caterina Sforza
  Stoi na czele AX i ma bezpośredni wpływ na politykę Watykanu. Jest zdeterminowana i wytrwale dąży do celu. Stara się podejmować takie decyzje, aby umożliwić współżycie ludzi i wampirów. To ona jest główną inicjatorką działań negocjacyjnych z Nowym Imperium Ludzi. Niestety musi także ciągle starać się wyprzedzać radykalne posunięcia swojego brata Kardynała Francesco di Medici, który preferuje agresywną politykę.
• Kardynał Francesco di Medici
  Dowodzi siłami Świętej Inkwizycji, która stara się wykorzystywać do eliminacji wampirów. Nie znosi kompromisów, ani negocjacji, cały czas stara się uniemożliwić działania siostry. Jego radykalne posunięcia poznajemy już w pierwszym odcinku, kiedy to postanawia zestrzelić porwany statek powietrzny. Wystarczającym, moralnym usprawiedliwieniem jest, to, że poświęca niewinne dusze w imię Boga.
• Alessandro XVIII
  Zasiada na tronie Stolicy Piotrowej, pomimo tego, że jest jeszcze młodym chłopakiem. Jest skryty w sobie, nieśmiały i często stosuje się do rad kardynał Caterin’y. Twórcy przedstawili go jako niezdolnego do podejmowania decyzji papieża, który tak naprawdę sprawuje swoją funkcję reprezentacyjnie, chociaż pod koniec serii ulega to nieznacznej poprawie.
• Tres Iqus (Gunslinger)
  Tres to cyborg stworzony do celów bitewnych, ale pomimo tego posiada w sobie jakieś emocje, które pozwalają mu na dokonywanie „ludzkich” wyborów – o czym możemy się przekonać podczas jednego z wydarzeń serii. Tres w walce używa dwóch pistoletów, którymi posługuję się w niezwykle sprawny sposób, co przypomina technikę Gun Kata, znaną z filmu Equilibrium.
• Kate Scott (Iron Maiden)
  Siostra Kate pojawia się w anime, głównie w formie hologramu, do jej zadań należy przekazywanie informacji, a także ich zdobywanie. Scott odpowiedzialna jest także za pilotowanie bojowego statku Iron Maiden.
• William Walter Wordsworth (Profesor)
  Jest profesorem na Uniwersytecie w Rzymie. Jego pasją są wynalazki, które czasami doprowadzają innych do szału, bądź zaskakują w najmniej oczekiwanych momentach – jak chociażby latający samochód, który mam okazję zobaczyć w jednym z ostatnich epizodów. William pochodzi z Albionu, gdzie studiował na Uniwersytecie w Londinium.
• Leon Garcia de Asturias (Dandelion)
  Jest więziony przez Watykan z powodu przestępstwa którego dokonał w przeszłości – niestety nie jest dane nam poznać co spowodowało, że Leon służy kościołowi, aby skrócić swoją karę, albo całkowicie ją zniwelować. Wiadomo jednak, że musi być to coś poważnego, skoro, jego pomoc w misji biura AX (drugi epizod) zmniejszyła karę o 20 lat – co było tylko nie wielkim jej odcinkiem.
• Hugue de Watteau (Sword Dancer)
  Dosyć tajemniczy typ, który dobrze czuje się będąc samotnym wojownikiem, po tym jak dołączył do AX. W walce posługuje się mieczem, który nie rzadko sprawdza się lepiej niż broń palna. Rodzina Hugue została brutalnie zamordowana, co spowodowało, że wybrał on drogę zemsty.
• Noélle Bor (Mistress)
  Jest członkinią AX, a jej specjalną umiejętnością jest czytanie w myślach. Pomimo tego, że nosi habit, stara się być jak najbliżej Abla. Niestety siostra Noélle Bor, ginie podczas wykonywania misji w służbie kościołowi, co bardzo dotknęło Nightroad’a.
• Brat Petros (Król Destrukcji)
  Dowodzi Departamentem Świętej Inkwizycji, a jego bronią jest mechaniczna lanca, określana jako „screamer”. Jest zaciekłym przeciwnikiem wampirów i wszystkich wrogów kościoła. Jednak po spotkaniu z członkami AX i papieżem ( w bardzo niekomfortowej dla nich sytuacji), zmienia zdanie i nie podejmuje już takich radykalnych działań, jakie podejmuje jego bezpośredni przełożony kardynał Francesco. Petros jest oddany papieżowi, bez mrugnięcia okiem jest w stanie poświęcić za niego życie.
• Siostra Paula (Pani Śmierci)
  Jeśli chodzi o dowodzenie Świętą Inkwizycją, jest druga zaraz po Petros’ie. Podobni jak on jest śmiertelnie niebezpieczna i podobnie radykalna, ale gdy Król Destrukcji zmienia (nieznacznie) sposób podejmowania decyzji, ona siłą rzeczy musi dostosować swój sposób działania do niego.
• Augusta Vradica (Seth Nightroad)
  Imperator Imperium Methuselah, jest siostrą Abla. Pomimo swojego wieku – liczy już paręset lat – wygląda jak mała dziewczynka. Często pokazuje się jako sprzedawczyni herbaty w dystrykcie zamieszkanym przez ludzi w stolicy Imperium, Bizancjum. Niewielu jej podwładnych widziało jej prawdziwą postać, większość z nich nie miała jej oglądać.
• Ion Fortuna (Hrabia Memphis)
  Został wyznaczony przez Imperator do przekazania wiadomości Watykanowi i rozpoczęcia procesu negocjacyjnego. Misja ta nie udaje się, co jeszcze bardziej wzbudza w Ion’ie nienawiść do ludzi. Zostaje jednak zraniony i musi zdać się na pomoc właśnie ich, a dokładnie na siostrę Ester, z którą później zaprzyjaźnia się. Na początku Fortun’ie towarzyszy jego przyjaciel Radu, który okazuję się narzędziem w rękach Rosenkreuz.
• Radu Barvon (Baron Luxor’u)
  Razem z Ion’em zostaje wysłany z wiadomością do Watykanu i w misji negocjacyjnej. Okazuje się, jednak, że kontrolę nad jego ciałem przejmuje członek Rosenkreuz, a dokładnie Dietrich von Lohengrin, zwany Marionettenspieler (władca kukiełek), co krzyżuje plany w powrocie obydwóch wysłanników do Imperium.
• Astharoshe Asran (Księżna Kijowa)
  Zostaje wysłana do zbadania masowych morderstw dokonywanych przez wampira. Jako partnera przydzielają jej Abla Nightroad’a. Astharoshe na początku działa w pojedynkę, doprowadzając do śmierci, wielu niewinnych ludzi, jednak po czasie przekonuje się, że siła i skuteczność tkwi w współpracy, w taki o to sposób zaprzyjaźnia się z Ablem.
• Cain Nightroad (Contra Mundi)
  Jest bratem Abla i jego największym wrogiem. To on stoi za Rosenkreuz Orden i kieruje się jedynie pragnieniem destrukcji i biblijnym dniem sądu, chociaż jego prawdziwe zamiary tak naprawdę nie są znane. Podobnie jak Abel jest Crusnikiem, mając identyczne DNA.
• Isaak Fernand von Kämpfer (Panzer Magier)
  To on stworzył Rosenkreuz Orden, a także odbudował ciało Caina, który ucierpiał na skutek wyrzucenia w atmosferę ziemską, gdzie miał spłonąć – była to kara jaką wyrządzili na nim Abel i Seth. Isaak. Tak naprawdę, to on kieruje się jakąś konkretną metodologią, w przeciwieństwie do Contra Mundi.
• Dietrich von Lohengrin (Marionettenspieler)
  Jest jednym z najważniejszych i najpotężniejszych członków Rosenkreuz Orden. Swój przydomek (po. lalkarz) zawdzięcza temu, że posiada umiejętność przejmowania kontroli nad ciałem i umysłem ludzi, wampirów, żywych lub martwych – jak w przypadku Auto Jäger.

Autor recenzji: Kubzon

Alternatywny punkt widzenia:
– Recenzja na Tanuki.pl