Stratos 4

Anime to powstało w 2003 roku, jako seria TV, reżyserią zajął się Takeshi Mori (m. in. Gekkou no Piasu (OAV), Gunsmith Cats (OAV), Melty Lancer (OAV), Otaku no Video (OAV)), a całość zamyka się w 13 odcinkach. Stratos 4 doczekało się swoich sequeli w formie OAV – pierwszy z nich liczy trzy OAV’y, drugi o tytule Stratos 4: Advance, sześć.

Niestety, tym razem Mori, zawiódł moje oczekiwanie, szczególnie po tym jak rozbudził je takim tytułem, jak już wspomniane Gunsmith Cats. Moje rozczarowanie umacnia jeszcze fakt, że nie tylko seria TV, ale także obydwa sequele, cieszyły się umiarkowaną popularnością. Jednak po kolei…

Kolejny raz przyszłość ludzkości, nie zapowiada się szczęśliwie. Mieszkańcy ziemi muszą stawić czoła zagrożeniu z kosmosu, a dokładnie meteorytom, które zmierzają prosto w ziemię. Na całe szczęście naukowcy dowiedzieli się o tym, pięćdziesiąt lat wcześniej niż nasza planeta znalazła się na kursie gigantycznej grupy meteorytów. Czas ten nie został stracony i tak Organizacja Zjednoczonych Narodów, powołała do życia ACPA (Asteroid Crisis Prevention Forces), która miała działać zgodnie z programem SS (Star Shield). Rozpoczęto wdrażać do użytku maszyny, zdolne do wylatywania w kosmos bezpośrednio z powierzchni ziemi. Ich zadaniem było niszczyć nadlatujące meteory. Jednak takie zadanie okazało się zbyt niebezpieczne i trzydzieści lat po rozpoczęciu działalności ACPA, postanowiono zmodyfikować plan Star Shield.

Od tego momentu zaczęły działać bazy kosmiczne, z których wylatują jednostki niszczące komety na orbicie ziemi – załogi te nazywane są Comet Blasters (Niszczyciele Komet). Jednak nie zawsze udaje się zniszczyć cały meteor i niektóre jego odłamki nadal zagrażają ziemi, dlatego na powierzchni znajdują się bazy, z których starują jednostki odpowiedzialne za anihilacje wszystkich odłamków, które przedostały się przez atmosferę – zespoły odpowiedzialne za to, nazywane są, Meteor Sweepers (Zamiatacze Meteorów).

System sprawdza się, więc nic się nie zmienia do czasów, które zostały przedstawione w anime.
Główną bohaterką Stratos 4, jest Mikaze Honjou, zamiatacz meteorów.w bazie Shimojijima (znajduje się na jednej z wysp japońskich – Shimoji), gdzie stara się o licencję Niszczycieli Komet, wraz z trójką przyjaciółek: Karin Kikuhara, Ayamo Nakamura, Shizuha Doi.

To głównie wokół tego jednego motywu, będzie kręcić się ¾ serii. Jest to wielki minus tego anime, bo taki niezbyt ciekawy wątek, należy pokazać w dość interesujący sposób, autorom Stratos 4, niestety nie udało się to. Przez większość epizodów akcja praktycznie nie rusza z miejsca, ciągle kręcąc się wokół tematu przyjaźni i marzeń. Z ostatecznej porażki, ratuje początek historii, kiedy to Mikaze przechodzi przemianę wewnętrzną – na samym początku sprawia wrażenie, jakby brakowało jej ambicji, a podczas swojej pierwszej misji ma obawy, co do swoich umiejętności i przekonania, że chce naprawdę być zmiataczem meteorów. Jednak po ukończeniu zadania kompletnie się zmienia i postanawia za wszelką cenę polecieć w kosmos i być Comet Blasterem. No, ale cóż… taki wątek nie wystarczy, aby uratować całą serię. Ostatnie epizody wywołały u mnie nadzieję na zmianę na lepsze, gdy fabuła ruszyła z miejsca, pojawiło się o wiele więcej wątków. Jednak moje nadzieje okazały się niewłaściwe. Gdy zaczynało się już coś rozkręcać, wszystko nagle się zakończyło. Temat, który naprawdę mógł być ciekawy został potraktowany pobieżnie, przez co Stratos 4, kolejny raz straciło na uroku.

Fabuła tego anime, sprawia wrażenie, jakby była stworzona z myślą o długości odcinków i ilości epizodów (i tak dziwie się, że stworzono 13 epizodów, gdyż chyba lepiej by było, gdyby cała seria zamknęła się w czterech). Trudno powiedzieć, czy jest to wina reżysera, czy autora scenariusza, Katsuhiko Takayama (m. in. Shiawase Sou no Okojo-san (TV), Kimi ga Nozomu Eien (TV)).

To co przez większość serii stanowiło główną oś wydarzeń, powinno być zamknięte w dwóch, czy trzech pierwszych epizodach, a to co stanowi koniec serii, powinno być potraktowane bardziej szczegółowo, zostać rozbudowane, to wtedy Stratos 4, byłby animą o wiele ciekawszą.

Nawet odniesienia do naszej rzeczywistości, nie polepszają sytuacji, a jedynie nadają smaczku. Przykładem są samoloty, jakimi posługuje się ACPA: zamiatacze komet, latają na maszynach TSR-2MS, ich pierwowzorem był TSR 2, projekt samolotu Brytyjskiej Korporacji Lotniczej (BAC), który rozpoczęty został w latach sześćdziesiątych, a zawieszony został pięć lat później; samoloty treningowe używane w Stratos 4 to Yak-28 MSTs, które wzorowane były na modelach rosyjskich Yak-28A/B/C.

Koncepcja fabuły może i była ciekawa, ale autorzy, no a w szczególności scenarzysta, tym razem kazali nam się obejść smakiem. Nie wykorzystali średnio oryginalnego pomysłu, który w odpowiedniej oprawie, mógł być bardzo dobrą pozycją.

Jeśli chodzi o stronę graficzną, to tu już jest trochę lepiej. Kreska jest średnia, gdyż nie można przyczepić się do jakiś większych błędów, ale podobnie jest z zaletami, już nie mówiąc o jakiś ciekawych rozwiązaniach. Będziemy mogli zobaczyć połączenie animacji 2D z 3D, ale to i tak w mniejszej części serii, a i tylko w przypadku stacji kosmicznych, czy samolotów. Sam w sobie taki miks, nie jest już nowością, ale pamiętajmy, że Stratos 4 to 2003 rok.
Miłośnicy maszyn i wszystkiego, co w jakikolwiek sposób unosi się w powietrzu, nie powinni czuć się zawiedzeni, ale Mechanical Design, za który odpowiedzialni byli, Noriyasu Yamauchi i Tomohiro Kawahara, nie wciśnie ich w siedzenia.
Pierwszy z tych panów był także Chara Designerem i chyba spełnił swoją rolę najlepiej ze wszystkich autorów. W głównej mierze, większość bohaterów Stratos 4, to kobiety, więc miłośnicy kształtów kobiecych nie powinni mieć powodów do narzekań.
Animacja trochę kuleje, ale nie jest jeszcze najgorsza, trochę pracy by się jeszcze przydało, ale gdy przypomnieć fabułę, aż się boje narzekać.

Muzyka, podobnie jak strona graficzna, przedstawia się na średnim poziomie. Opening: „1st Priority” autorstwa Melocure (Ritsuko Okazaki i Megumi Hinata), nie zapada w pamięć podobnie jak dwa endingi: „Himawari” (Sunflower) – Melocure (eps 01-12) jak i „So far, so near” , także autorstwa Melocure (ep 13). Za utwory lecące w tle przez całą serię, odpowiedzialny był Masamichi Amano (muzyka do movie takich jak m. in. 6 Angels, Odin – Starlight Mutiny, Urusei Yatsura: Only You). On także pozostał w tej grupie zespołu, która wykonała swoją pracę na średnim poziomie.

Tym razem po obejrzeniu całej serii, nie zastanawiałem się, komu mogę ją polecić, ale komu ona się spodoba. Doszedłem do wniosku, że Stratos 4, przyciągnie głównie wielbicieli kawaii panienek, tych którzy lubią oglądać kobiety ratujące świat, świecąc przy tym od czasu do czasu swoją bielizną, no i oczywiście tym, którzy lubią czasami coś obejrzeć nie koniecznie ambitnego, tak dla zabicia czasu (ale czy opłaca się go marnować?). Jeśli ktoś szuka pozycji z przesłaniem, ambitną fabułą i odrobiną rozważań filozoficznych, to trafił pod niewłaściwy adres. Niby w paru odcinkach (a chyba według twórców w każdym z nich) pojawiają się dialogi nawiązujące do marzeń, celów i ogólnie życia, jednak są tak skonstruowane jak fabuła – pobieżnie i nic nowego nie wnoszą, ani nie zmuszają do refleksji.
Stratos 4 to pozycja, którą jest kolejną kroplą w morzu nowo powstałych produkcji, stojących na średnim poziomie, będących tylko tłem dla tych naprawdę wybitnych.

Kilka słów o niektórych postaciach z którymi możemy się spotkać w tym anime:

• Mikaze Honjou
  Ma 16 lat, jej cała najbliższa rodzina (ojciec, matka i siostra) są pilotami, tak więc spada na nią odpowiedzialność kontynuowania tradycji. Gdy ją poznajemy, nie ma zbytnich ambicji, jest leniwa i ciągle za to, że nie uważa na lekcjach, musi biegać wokół pasa startowego. Jednak zmienia się po pierwszej, udanej misji, kiedy to postanawia, że za wszelką cenę chce polecieć w kosmos.
• Karin Kikuhara
  Jest o rok młodsza od Mikaze. W grupie jaką tworzą z Mikaze, Ayamo i Shizuhą, ona jest najbardziej spokojna i czasami zostaje na boku. Nie znaczy to, że koleżanki o niej nie pamiętają, a wręcz przeciwnie, gdy tylko ma kłopoty to one pierwsze wyciągają do niej pomocną dłoń. Przez pewien czas jej nieodłącznym atrybutem jest telefon komórkowy. Jej spokój wewnętrzny, ale także później strach jest spowodowany czymś o czym reszta zespołu dopiero ma się dowiedzieć.
• Ayamo Nakamura
  Ma siedemnaście lat i jest najstarsza z całej czwórki dziewcząt. Jest bardzo ambitna i bardzo na serio traktuje swoje obowiązki. W jednym z ostatnich epizodów, Shizuha nazywa ją lekkomyślną. Błędy, które popełnia Mikaze, czasami rozwścieczają Ayamo, jednak, jej gniew na przyjaciółkę nie trwa długo i szybko się godzą.
• Shizuha Doi
  Jest w wieku Mikaze i oprócz zmiatacza meteorów, posiada także wiele innych licencji jak np.: łamacza kodów, co przydaje się w niejednej sytuacji. Podobnie jak dla pozostałych dziewcząt, najważniejszą wartością dla niej jest przyjaźń i nie zawaha się zaryzykować dla niej wszystkiego.
• Sayaka Kisaragi
  Ma 29 lat i jest instruktorem w bazie Shimojijima. Często narzeka na wybryki swoich podopiecznych, szczególnie naszej czwórki, jednak w głębi serca jest z nich dumna i pomaga im, jeśli pozwalają jej na to sumienie. Kiedyś także była zamiataczem meteorów, jednak musiała zrezygnować z tego stanowiska, gdy została instruktorem. Gdy czasami za dużo wypije lgnie do Kazumy.
• Kazuma Iwasaki
  Ma 32 lat i także jest zamiataczem meteorów w bazie Shimojijima. Jest opanowany i spokojny, czuje się pewny w tym, co robi. On jak i jego kompan Kei, wspierają najmłodszych w misjach, a szczególności Tsubase i Sora.
• Kei Fujitani
  Jest o dwa lata młodszy od Kazumy, z którym działa w duecie. Jest jednak o wiele mniej opanowany i bardziej skory do narzekań. Jest bardzo wrażliwy na uroki płci słabszej i stara się zabiegać o względy kobiet, jednak z marnym skutkiem. Powoduje to, że doskonale rozumie się z młodszym kolegą, Tsubasą.
• Ichirou Sako
  Ma 36 lat i jest głównym mechanikiem w bazie Shimojijima. Dba o swoje obowiązki jak tylko umie najlepiej. Jego marzeniem jest naprawić, nie używany już model samolotu, Stratos 0 i polecieć nim w kosmos. Kiedyś jego marzenia, podzielała Miharu – teraz dowódca stacji kosmicznej numer 7. Jednak ich związek nie przetrwał i teraz Ichirou wzdycha do swojej lubej, kiedy tylko ma wolny czas. Nie raz musi się użerać z czwórką dziewcząt, a szczególności z Mikaze, która lubi się wylegiwać w jednej z części Stratosa 0. Ichirou to chyba najbardziej wyrazista postać całej serii, która czasami potrafi nas rozbawić.
• Rin Mikuriya
  Ma 68 lat, pracuje w restauracji Kouchin, której większość spraw jest na jej głowie. Restauracja ta zajmuje się także dostarczaniem posiłków do bazy Shimojijima i okolicznych mieszkańców, za co odpowiedzialne są główne bohaterki, które dzięki temu mają nocleg w Kouchin. Rin nie jest tylko szefową restauracji, z jej zdaniem liczą się wszyscy, którzy ją znają i darzą szacunkiem. Łączą ją dobre stosunki z szefem bazy Shimojijima.
• Ran Mikuriya
  Ma 22 lata i jest córką Rin, której pomaga jak tylko może w restauracji Kouchin. Często rozmawia z matką o różnych sprawach, co ukazuje wiedzie i mądrość Rin. Obie doskonale się uzupełniają i tworzą świetny duet, który zawsze wita dziewczęta z otwartymi ramionami, szczególnie gdy potrzebna jest pomoc w restauracji.
• Alice
  Jest to kotka, która liczy już osiemnaście wiosen i jak na starszą panią przystało miewa swoje humory, a także chadza własnymi ścieżkami. Przez pracowników bazy Shimojijima, przezywana jest Admirałem. Często wybiera się na obchód po okolicznych terenach lub ucina sobie drzemkę w jednym z samolotów.
• Tsubasa Miyazawa
  Jest w wieku Ayamo i także jest zmiataczem komet w bazie Shimojijima. Na początku zazdrości dziewczynom, że to one mają pierwszeństwo w misjach i rywalizuje z Mikaze nie tylko w powietrzu, ale także np.: na strzelnicy. Jego nierozłącznym kompanem jest Sora.
• Sora Ikeda
  Jest o rok młodszy od Tsubasy, z którym tworzy team. Jest jednak od niego o wiele spokojniejszy i nie rozumie jego początkowego podejścia do Mikaze. Jednak jest to dobry kumpel.
• Miharu Oozora
  Ma 28 lat, jest dowódcą stacji orbitalnej numer siedem. Trzyma surową dyscyplinę i całkowicie poświęca się obronie ziemi, jednak zmienia się to pod koniec serii, z pewnych nieprzewidzianych przyczyn. Kiedyś łączyło ją uczucie z Ichirou i chciała z nim odbudować Stratos 0, którym razem mieli zamiar polecieć w kosmos. Niestety nie ukończyli swych planów, a Miharu złamał serce Ichirou.

Autor recenzji: Kubzon

Alternatywny punkt widzenia:
– Recenzja na Tanuki.pl