Serial Experiments Lain

Serial Experiments Lain to seria TV licząca 13 epizodów, trwających pół godziny. Reżyserem tego anime jest Ryutaro Nakamura (m. in. Gusukobudori no Denki – movie, Kino’s Journey – TV, Legend of Crystania – OAV, Legend of Crystania – The Motion Picture), a nad poszczególnymi epizodami, pracowali także: Akihiko Nishiyama (ep.: 4,6,9), Johei Matsuura (ep.: 3,5,11), Masahiko Murata (ep.: 7,10), Shigeru Ueda (ep.: 8, 12).

SE Lain to dosyć nietypowa seria, gdyż albo ma swoich gorących zwolenników, albo przeciwników – chociaż wydaje mi się, że ta pierwsza grupa jest większa. Nie ulega wątpliwości, że to „ciężka” produkcja i fani przyjemnych, lekkich anime, mogą znudzić się po paru pierwszych epizodach – podobnie może być z młodszymi widzami. Jednak, aby nie uprzedzać faktów, wszystko od początku…

Lain Iwakura to 14 letnia dziewczyna chodząca do 8 klasy, lecz nie zachowuje się jak reszta rówieśników. Jest wyalienowana, żyje we własnym świecie bez żadnych przyjaciół. Jej rodzice, jak i siostra sprawiają wrażenie jakby nie dostrzegali samotności Lain. Powodem tego nie jest odrzucenie przez innych, ale ona sama, która dostrzega rzeczy i zjawiska, na który inni są ślepi. Taki stan trwa, aż do momentu, kiedy to koleżanki ze szkoły Lain otrzymują, tajemniczą wiadomość e-mail. Jak się okazuje, jej nadawcą jest Chisa Yomoda – uczennica klasy D – która popełniła samobójstwo, skacząc z dachu. Wszyscy myślą, że to głupi żart, ale Lain postanawia to sprawdzić.

Do tej pory komputery były dla niej czarną magią, ale przełamuje się i wygrzebuje swojego starego NAVI (coś na wzór PC). W skrzynce pocztowej znajduje się jedna nowa wiadomość, od Chisy Komody, która brzmi: „Witaj. Jak się masz? Wracałam raz z tobą do domu.Pamiętasz? Pozbyłam się jedynie ciała. Przez ten mail mogę ci wytłumaczyć, że wciąż żyję. Chciałam abyś to wiedziała, więc wysłałam ci mail. Rozumiesz? Nie przejmuj się, jeżeli nie możesz teraz odpisać. Niebawem zrozumiesz. Wszyscy zrozumieją. Plotki w szkole mówią że ten e-mail to jakiś żart, ale ja chcę abyś wiedziała, że tak nie jest Lain. Tutaj jest Bóg.” Od tego momentu życie 14 letniej Iwakury całkowicie się zmienia. Prosi ojca o nowego NAVi, który umożliwiłby jej lepszy dostęp do Weird (wielka sieć informacyjna, podobna do Internetu), a jej stosunki z koleżankami niespodziewanie się polepszają – zaczyna chodzić razem z nimi na zakupy i do klubu Cyberia. Zaprzyjaźnia się wtedy z Arisu Mizuki, koleżanką z klasy, która stara się, aby Lain nie czuła się samotna.

Jednak zmiana ta nie trwa długo, problemy zaczynają się wraz z tym jak Iwakura coraz bardziej zagłębia się w wirtualną przestrzeń Weird, a granica pomiędzy rzeczywistością, a siecią zaciera się. Nic już nie wydaje się takim jakim było, nawet sama Lain, która odnajduje kolejne przeszkody w poznaniu siebie, a jednak coraz więcej dostrzega – czy poznaje odpowiedź, czy tylko złudny obraz wirtualnej rzeczywistości? Kim jest Lain? Jaka jest jej przeszłość i jaki związek ma z przyszłością. Czy Weird, jest światem nadrzędnym ,czy podległym rzeczywistości. Czym jest Bóg i czy w ogóle istnieje? Czy można nim zostać? Kim są Knights?
Przez prawie całą serię będą pojawiać się kolejne pytania, a my podobnie jak główna bohaterka, możemy tylko domyślać się odpowiedzi. Myślę, że jest to świetny zabieg twórców, ale zarazem bardzo ryzykowny. Dlaczego? Przez większość epizodów, będziemy brnąć przez meandry rozważań transcendentalnych, które przeplatają się z zawiłą fabułą, która porusza wiele filozoficznych tematów. Niektórzy z widzów mogą znudzić się i nie dotrwać do ostatniego odcinka, ale Ci, którzy lubią ambitne anime i pytania, na które sami muszą sobie odpowiedzieć, z zafascynowaniem śledzić będą historię Lain.

Stronie graficznej SE Lain, także należy przyjrzeć się ze szczególną uwagą. Anime te ma specyficzną kolorystykę. Tła są w głównej mierze przepalone, bądź pozbawione szczegółów – jednak nadaje to niezwykłego klimatu tej produkcji. Doskonale oddaje poczucie zagubienie i szukanie własnego ja. Oczywiście cech, które wymieniłem nie można odnosić do scen, w których pojawia się przeróżnego rodzaju elektronika, gdyż na nią szczególnie położono nacisk.
Twórcom należą się wielkie brawa, za różnego rodzaje modyfikacje ujęć czy obrazu. Nieraz będziemy mieli okazję zobaczyć zdjęcia nakręcone kamerą, poddane obróbce graficznej. Animatorzy także doskonale posłużyli się cieniem i światłem, nadając niektórym sceną mistycznego klimatu.
Za Chara Design, odpowiedzialny był Takahiro Kishida (m. in. Arjuna – TV, Colorful – TV, Shiawase Sou no Okojo-san – TV, Spring and Chaos – movie), który dobrze spisał się na tym stanowisku, jednak postacie niczym specjalnym się nie wyróżniają spośród innych produkcji. Po prostu dobra robota, w podobnym stylu jak w innych anime, w których brał udział pan Kishida.

Muzyka w SE Lain, ogrywa także bardzo ważną rolę. Chociaż przez większą część anime, nie usłyszymy jakiś dłuższych kawałków, a jedynie dźwiękowe motywy lub psychodeliczne brzmienia, które nadają niepowtarzalnego nastroju (odosobnienia, świata absurdu, zagubienia i strachu), to opening i ending zapadają w ucho. Biorąc pod uwagę całą ścieżkę dźwiękową autorstwa Reiichi Nakaido, należą się wielkie brawa, nie tyle za kompozycje, co ciekawe rozwiązania. Przykładem może być szept, który słyszymy przy rozpoczęciu każdego epizodu – jest on wygenerowany przez komputerowy program Apple „Whisperer” (niby nic, a motyw, który od samego początku wprowadza nas w rzeczywistość SE Lain).

Podsumowując… anime to jednych zachwyci, drugich znudzi już po paru epizodach. Ci, którzy szukają w animacji czystej rozrywki, na pewno się zawiodą, Ci którzy nie mają nic przeciwko „ciężkim” tytułom będą z zaciekawieniem śledzić losy Lain. Niestety nawet tych, którzy lubią przebijać się przez ściany rozważań filozoficznych, muszę ostrzec, że autorzy w niektórych epizodach omal nie ugrzęźli w zagłębianiu się w pojęcia transcendentalne. Pomimo tego, Serial Experiments Lain, to produkcja, która na jakiś sposób wyróżnia się i warto się z nią zapoznać.

Kilka słów o niektórych postaciach z którymi możemy się spotkać w tym anime:

• Lain Iwakura
  Poznajemy ją jako 14 letnią dziewczynę, która uczęszcza do 8 klasy. Nie ma przyjaciół i zawsze trzyma się na uboczu. Jej rodzice zdają się nie dostrzegać jej samotności, a ona sama nie może znaleźć oparcia nawet w swojej siostrze. Pewnego dnia zmienia się to, kiedy dostaje e-maila, od dziewczyny, która popełniła samobójstwo. Wtedy Lain zaczyna interesować się komputerami i coraz bardziej zagłębia się w wirtualny świat Weird, aż w końcu granice pomiędzy nim, a rzeczywistością zacierają się. Z początku udaje się Lain zaprzyjaźnić z trzema dziewczynami z klasy: Arisu, Juri, Reika. Jednak później, kontakt z nimi się urywa, a jedyną osobą, która tak naprawdę zostaje z Lain do końca jest Arisu.
• Mika Iwakura
  Jest starszą siostrą Lain, jednak na początku serii sprawia wrażenie jakby nie dostrzegała istnienia siostry – dopiero później się to zmienia. Prawie cały czas jest na diecie, więc rzadko je obiad z całą rodziną (czego często jesteśmy świadkami – wychodzi wtedy z lekceważącą miną). Przygoda z Weird dla Miki, kończy się dla niej nieszczęśliwie. Na końcu serii dowiadujemy się, kim tak naprawdę jest dla Lain.
• Arisu Mizuki
  Koleżanka Lain z klasy, która stają się później jej przyjaciółką, chociaż ich przyjaźń czeka wielki sprawdzian. To właśnie Arisu stara się „wprowadzić” Lain w grono dziewczyn, które tworzą jeszcze Juri i Reika. Mizuki także zawsze broni Iwakure, jeśli ta zostanie o coś posądzona, nawet jeśli wydaje się to być prawdą. Arisu dostrzega każdą zmianę Lain i to ona chyba najbardziej ze wszystkich bohaterów martwi się o nią – zawsze jest chętna jej pomóc.
• Yasuo Iwakura
  Jest ojcem Lain, jego największą pasją są komputery i sieć. Na początku jest zadowolony z tego, że jego młodsza córka postanowiła wreszcie używać NAVI. Jednak im bardziej Lain zagłębia się w Weird, tym ma więcej wątpliwości i obaw o nią. Poznajemy go jako kogoś kto zupełnie nie widzi świata poza komputerami, ale okazuje się, że tak nie jest, a co ważniejsze okazuje się, kim naprawdę jest dla Lain.
• Taro
  Młody chłopak, który jest nieformalnym członkiem Knights. Przeważnie widzimy go z dwójką przyjaciół, jednym z nich jest Myu-Myu – dziewczyna, która jest z nim bardzo blisko, jednak po spotkaniu z Lain robi się o nią zazdrosna. Okazuje się, że ma powód, gdyż Taro zakochuje się z Lain. Cała trójka często przesiaduje w klubie muzycznym Cyberia.

Autor recenzji: Kubzon

Alternatywny punkt widzenia:
– Recenzja na Tanuki.pl